Салавей: «Калі ўрачы ў Беларусі зарабляюць нядрэнна, то чаму працягваецца іх масавая працоўная міграцыя?»

— Тэлеканал АНТ, які знаходзіцца пад кантролем рэжыму Лукашэнкі, апублікаваў у Instagram відэа, у якім сцвярджаецца, што сярэдні заробак работніка сістэмы аховы здароўя ў 2024 годзе складае 2111 рублёў да выліку падаткаў. Урачы-спецыялісты нібыта атрымліваюць 3576 рублёў у месяц, а медсёстры — ад 1460 да 1656 рублёў.

Уважлівы глядач заўважыць, што заробкі пазначаны да выліку падаткаў і абавязковых адлічэнняў, што істотна зніжае рэальны даход. Але прапагандысты відавочна робяць стаўку на тых, хто не ўнікае ў дэталі. Мэта, відаць, паказаць, як нядрэнна ў Беларусі зарабляюць урачы.

Але калі гэта сапраўды так, чаму працягваецца іх масавая працоўная міграцыя? Чаму ўлады, прызнаючы праблему адтоку кадраў у медыцыне, змагаюцца з ёй чым заўгодна, акрамя павышэння заробкаў і паляпшэння ўмоў працы?

Мімаволі прыходзіць на розум анекдот, калі ў палаце ў аднаго пацыента тэмпература 42,0°C, а ў другога ўжо 31,2°C — і яму ўжо нічым не дапамагчы. А вось сярэдняя па палаце 36,6°C — норма!

Дастаткова зазірнуць на сайт вакансій rabota.by, каб убачыць рэальны стан спраў.

Урач-тэрапеўт у Магілёўскай бальніцы хуткай дапамогі можа разлічваць на 2500–2700 рублёў да выліку падаткаў, у Мінску – на 2000–2400 рублёў. А вось урач-анколаг у Валожынскай ЦРБ атрымае 1100–1500 рублёў на рукі, урач-педыятр у Мінску – ад 1500 рублёў чыстымі.

Пошук па слове «врач» на гэтым сайце выдае 226 вакансій, большасць з якіх прапануюць заробкі ніжэй заяўленага прапагандай узроўню. Больш за высокія даходы абяцаюцца ў прыватных клініках або на адміністрацыйных пасадах.

Калі звярнуць увагу на рэакцыю людзей у каментарах пад прапагандысцкім ролікам, становіцца відавочна: у грамадства назапасіліся сур’ёзныя прэтэнзіі да ўлады. Дзякую смелым каментатарам! Што тут скажаш, абяцанні, напэўна, пятнаццацігадовай даўніны ад Лукашэнкі пра заробкі па 500 долараў так і засталіся нявыкананымі.

Рэальныя зарплаты медыкаў прыкметна ніжэйшыя за заяўленыя, нават пры працы на паўтары стаўкі. Асабліва востра стаіць пытанне ў медсясцёр, якія працуюць звышурочна, але атрымліваюць на рукі далёка не сярэднюю. Людзі скардзяцца, што пры такіх заробках дзяржава далёка не заўсёды дае інтэрнат, і значная частка даходаў ідзе на здымнае жыллё.

Словам, рэальная сітуацыя ў ахове здароўя далёкая ад вясёлкавай карціны, якая малюецца дзяржСМІ. Без зменаў мы рызыкуем сутыкнуцца з яшчэ большым крызісам, наступствы якога будуць цяжка адчувацца на ўсіх узроўнях.